O mnie

Prowadzę psychoterapię indywidualną i terapię par.  Mam doświadczenie w pracy z osobami cierpiącymi z powodu niskiego poczucia własnej wartości i niemożności realizacji swoich potrzeb. Pomagam klientom, którzy doświadczają lęku i innych trudnych emocji. Zajmuję się stanami żałoby, smutku, utraty poczucia sensu, braku satysfakcji w relacjach osobistych i trudnościami w nawiązywaniu relacji.

Pracuję z osobami, które przeżywają kryzys w życiu zawodowym, mają poczucie stagnacji, odczuwają potrzebę zmiany, ale mają trudność z jej realizacją.

Przyczyny trudności w obecnym życiu często stanowią bolesne przeżycia z dzieciństwa lub przeszłości, więc zajmuję się także leczeniem tych zranień. Ale nie w każdym przypadku jest to konieczne, zawsze wspólnie z moimi klientami decydujemy, czy na danym etapie ich życia i terapii skupimy się na przeszłych czy teraźniejszych doświadczeniach.

W terapii koncentruję się na odkrywaniu i rozumieniu indywidualnych  potrzeb klientów i potencjału do ich realizacji. Wspieram ich w poznawaniu, oswajaniu i akceptowaniu tych aspektów osobowości, które do tej pory pozostawały w ukryciu lub były niedoceniane.
 

Uprawnienia

Ukończyłam I, II i III fazę Programu Licencyjnego Instytutu Psychologii Procesu, co uprawnia mnie do prowadzenia psychoterapii indywidualnej, par, rodzin oraz facylitacji procesów grupowych. 

Moje szkolenia obejmuje długoterminową terapię własną a moja praca podlega superwizji, co w psychoterapii jest wyznacznikiem standardów zawodowych i dbałości o dobro klientów. Kieruję się zasadami kodeksu etycznego Instytutu Psychologii Procesu (patrz: http://www.processwork.pl/media/processwork/file/k...).

Jestem członkiem Polskiego Stowarzyszenia Psychoterapeutów i Trenerów Psychologii Procesu (http://www.processwork.pl/pspitpp).

Uczestniczyłam w warsztatach i szkoleniach Joanny Dulińskiej i Michała Dudy, Arnolda Mindella, Amy Mindell, Kate Jobe, Joe Goodbreada, Jean-Claude’a i Arlene Audergonów, Lane’a Arye, July Diamond.

 

O metodzie

Psychologia zorientowana na proces nazywana też psychologią procesu albo pracą z procesem (po angielsku Process Oriented Psychology – w skrócie POP) w ostatnich latach jest coraz szerzej stosowaną metodą terapeutyczną na świecie i w Polsce.

Zapoczątkowana w latach 70-ych ubiegłego wieku wywodzi się z psychologii analitycznej C.G. Junga i czerpie z różnych metod terapeutycznych: gestalt, psychoterapii humanistycznej, psychoterapii poznawczej, psychoterapii systemowej, szkół opartych na pracy z ciałem i ruchem i wykorzystuje elementy filozofii taoistycznej, teorii systemów i teorii komunikacji.

Podejście zorientowane na proces jest stosowane w leczeniu zaburzeń psychosomatycznych, stanów lękowych, nerwic i depresji. Wspomaga leczenie osób zdiagnozowanych psychiatrycznie i leczenie uzależnień. Umożliwia również pracę z osobami w zmienionych stanach świadomości, jak na przykład w stanach psychotycznych czy śpiączce.

Psychologia procesu dysponuje zbiorem praktycznych narzędzi dla osób chcących pracować nad własnym rozwojem a cierpiących z powodu nieśmiałości, niskiej samooceny czy zahamowań na jakimś obszarze życia. Stanowi wsparcie w obliczu życiowych zmian, dla zmagających się z żałobą lub chorobami fizycznymi.

Szczególnie sprawdzonym obszarem zastosowań terapeutycznych psychologii procesu jest praca z osobami, które doświadczyły w przeszłości nadużyć, dyskryminacji lub przemocy fizycznej, psychicznej i seksualnej.

Jako metoda ułatwiająca komunikację i rozwiązywanie konfliktów pomaga klientom doświadczającym trudności w obszarze relacji i stosowana jest również w terapii par i rodzin.

Wykraczając poza ściśle psychoterapeutyczne ramy, paradygmat pracy z procesem stanowi podstawę dla procedur  mediacji oraz facylitowania konfliktów i badania przyczyn trudności w grupach, organizacjach, instytucjach i społecznościach.